Latince Adı: Olea eurepea, O. sylvestris.

Diğer Adları: Zeytun.

Hasat Zamanı Ve Şekli: Yaprak ve kabuk ilkbaharda budama mevsiminde toplanıp kurutulur. Meyveler iyice siyahlaşınca toplanıp depolanır. Fermantasyona tabi tutulur veya yağı çıkarılır.

Kurutma Usulü: Yaprak ve kabuk gölgede.

Kullanma Usulü: 1 lt suda 50 gr yaprak veya kabuk kaynatılıp demlenir. Günde 3 kez birer bardak içilir. Meyveler yenir veya yağı çıkarılabilir.

Kullanılan Kısımlar: Yapraklar, meyve, kabuk, yağ.

Şifası: Şeker hastalığında iştah açıcı, ateş düşürücü, idrar arttırıcı, ishal kesici, (yapraklarve dal kabukları) , tansiyon düşürücü, solucan düşürücü, ağız yaralarında iyileştirici, Yağı, bağırsakları yumuşatıcı, müshil, safra arttırıcı, kabızlık giderici, (1 kaşık yağ +birkaç damla limon). Sabun yapımında ve eczacılıkta kullanılır. Haricen yumuşatıcı ve uyarıcıdır. Masajlarda kullanılır. Kansere karşı koruyucudur. Göz ve kana çok faydalıdır. Cildi güzelleştirir.

Zehirlilik Durumu: Zehirli değildir.

Yetişme Ortamı: Akdeniz iklimin de yetişir.

Uyarılar: Zeytin yağı bolca tüketilmelidir.

Muhteviyatı: Yaprak: rezin, uçucu yağ, tanen, organik asitler. Yağı: oleik asit A-C-E vitaminleri. Meyvede: mineral maddeler ( P- Ca- S- Mğ- Cl), yağ protein vs. bulunur.

Kaynak: Haber Merkez