Latince Adı: Olea eurepea, O. sylvestris.
Diğer Adları: Zeytun.
Hasat Zamanı Ve Şekli: Yaprak ve kabuk ilkbaharda budama mevsiminde toplanıp kurutulur. Meyveler iyice siyahlaşınca toplanıp depolanır. Fermantasyona tabi tutulur veya yağı çıkarılır.
Kurutma Usulü: Yaprak ve kabuk gölgede.
Kullanma Usulü: 1 lt suda 50 gr yaprak veya kabuk kaynatılıp demlenir. Günde 3 kez birer bardak içilir. Meyveler yenir veya yağı çıkarılabilir.
Kullanılan Kısımlar: Yapraklar, meyve, kabuk, yağ.
Şifası: Şeker hastalığında iştah açıcı, ateş düşürücü, idrar arttırıcı, ishal kesici, (yapraklarve dal kabukları) , tansiyon düşürücü, solucan düşürücü, ağız yaralarında iyileştirici, Yağı, bağırsakları yumuşatıcı, müshil, safra arttırıcı, kabızlık giderici, (1 kaşık yağ +birkaç damla limon). Sabun yapımında ve eczacılıkta kullanılır. Haricen yumuşatıcı ve uyarıcıdır. Masajlarda kullanılır. Kansere karşı koruyucudur. Göz ve kana çok faydalıdır. Cildi güzelleştirir.
Zehirlilik Durumu: Zehirli değildir.
Yetişme Ortamı: Akdeniz iklimin de yetişir.
Uyarılar: Zeytin yağı bolca tüketilmelidir.
Muhteviyatı: Yaprak: rezin, uçucu yağ, tanen, organik asitler. Yağı: oleik asit A-C-E vitaminleri. Meyvede: mineral maddeler ( P- Ca- S- Mğ- Cl), yağ protein vs. bulunur.
Kaynak: Haber Merkez