Birbirine çok çabuk kırılan, darılan, incinen, inciten, dayanıksız, tahammülsüz, kolaycı, hatır gönül tanımayan, güvenilmeyen, kendine yettiğini düşünen, sorumsuz, maneviyatsız, akraba ve komşu tanımayan, dost düşman bilmeyen, dedikoducu ve kıskanç bir toplum olduk. Ülkeme yakıştıramıyorum ama acı gerçek bu!
Maalesef toplumumuz çok değişti.
Ekonominin iyileşmesi, teknolojinin yaygın kullanılması(internet ve TV), karma eğitim, maneviyatın azlığı; beraberinde bütün bu hastalıkları başımıza bela etti. Artık insanlar birbirlerinin şakalarını bile götüremiyorlar. Ağzı dualı, nur yüzlü insanların sayısı yok denecek kadar az. İmanı bolat, kaya gibi duran köşe adamlardan kalmadı. "Öldürsen yalan söyletemezsin" denilenleri bulmak mümkün değil. "Namusu için canını ortaya koyar" denilen bacıları bitirdiler. Harama bir şekilde bulaşmayan kalmadı. Taşı sıksa suyunu çıkaracak, mert, sorumluluk sahibi gençleri bulmak mümkün değil. Kıyafetiyle, duruşuyla, davranışlarıyla, konuşmasıyla, gülmesiyle, şakasıyla; atalarına benzemeyen, batıya da benzemeyen ucube bir gençlik ortaya çıktı.
Sancılı insanlar kendilerini gurbette zannediyorlar ve acaba nerede yaşıyoruz diye şaşkın şaşkın sağa sola bakıyorlar. Bütün bunları ümitsizliğimden yazmıyorum. Uyanmamız, kendimize gelmemiz, işin ciddiyetini görmemiz için yazıyorum. Çünkü bu sayılanlar, toplum olarak hepimizi birden batıracak olan belalar.
O halde, bismillah diyerek yeniden başlamalıyız hayata, kirlenmiş duygularımızdan arınarak, kurtularak yola çıkmalıyız. Aslımıza rücu ederek, önce saflığımıza, masumluğumuza döneceğiz. Her şeyi ve herkesi bir kenara bırakacağız. Adeta itikafa girenler gibi, nefis terbiyesine başlayacağız. Kaygılanma, dünyanın sahibi var. O, her şeyi halleder, sen olmasan da dünya döner ve bütün işler yoluna koyulur.
Çok büyük hedeflerle yola çıkmayalım. Ağır ağır çıkalım basamakları. Küçük sandığımız hedefler, aslında ahireti kazanmaya yönelik çok büyük hedeflerdir. Tek farkı dünyalık olmamasıdır. Ama sabırlı olursak, hem dünyamız hem de ahiretimiz rahat olacaktır.
Bunları yaparken, hiç kimseyi suçlamadan ve hiç kimsenin adım atmasını beklemeden yola çıkalım. Rabbim, cümlemizi sevdiği kullarının arasına ilhak etsin.