Bir zamanlar bu ülkede zulümkâr darbeci generaller hükümferma idi. Vesâyet rejimlerinde eziliyordu millet. Hak ve adâlet, sevgi ve merhamet yoktu despot iktidarlarında. Zulüm ve zorbalık, Kemalizm ve lâ-dinîlik hâkimdi.
1923 sonrası kanlı inkılâp devirlerinde “Tek ve dokunulmaz şef” idi generaller. Kimsenin haddi olamazdı ideolojik ve vesayetçi ihtişamlarına gölge etmek. Halk ayağı çarıklı fasa fisoydu. Ortaçağ kafasıydı ve ezilmeliydi din-i mübin. Yeni din ve rejim Kemalizm’di.
Kan ve darbe üstüne yükseliyordu generallerin iktidarı. 27 Mayıs 1960 darbesinde vesayetçi güçlerini daha da artırdılar. Anayasayı ve parlamentoyu kendi elleriyle yazıp oluşturdular. Kanlı darbeye imza atan Millî Birlik Komitesi’ne milletin bütçesinden ölünceye kadar maaş ve imtiyazlı vatandaşlık statüsü bağışladılar.
Hâkimiyet bunalımı yaşayan generaller 1971 Muhtırasıyla azalan güçlerini bir daha tahkim ettiler ve 12 Eylül 1980’de anarşi kurbanı on binlerce insanın kanı üstüne kanlı iktidarlarına yeniden kavuştular.
Apoletli bu güruha göre Türk milleti henüz rüştüne ermiş değildi, kafası ve inançları örümcekliydi. Siyasetçiler, sivil toplum kuruluşları ve kanaat önderleri milleti kandırmaktaydı. Vesayet altında tutmak lâzımdı. Bin yıl daha generaller oligarşisi idare etmeliydi ülkeyi.
Kukla hükümetlerin millet iradesini peşkeş çekmesiyle şımarıp semirdiler 28 Şubat darbesiyle. Egoları şişti, egemenlik tutkuları daha da arttı. İçlerinde biriken darbecilik enerjisini boşaltmaları gerekti.
Fakat bu kez, yâni 15 Temmuz’da yanıldılar. Kendilerine temennâ edecek hükümet ve meclis yoktu. En mühimi de adam yerine koymadıkları, kuru bir kalabalık zannettikleri necip Türk milletinin imanlı itirazıyla karşılaştılar ve hezimete uğradılar.
BİR BUÇUK ASIR SÜREN ÇÖKÜŞ…
Takdir-i ilâhî şenî emellerini akim kıldı ve bir buçuk asır sonra generallerin çöküşü başladı. Çöküşün uzun sürmesindeki sebebi darbecilerin tarihteki birkaç şedit örneğine bakarak anlamak mümkün.
15 Haziran 1826 sabahı devlete isyan eden Yeniçeri ağaları, yâni generalleri “istemezük” diye başladılar darbeciliğe. 4 Haziran 1876’ da Sultan Abdülaziz’i öldüren darbeci general tipinin en alçak numunelerinden, “kinim dinimdir” diyen Hüseyin Avni Paşa ve bu şenî askerin ardındaki Fuat Paşa, Mithat Paşa ve Rüşdü Paşa darbeci generallerin ilk ceddidir.
Silah zoruyla yazdırılan “Hâl Fetvası” nın ardından Sultan Abdülhamid Hân’ı darbeyle tahtan indiren Talat Paşa’nın elemanları Bahriye Nazırı Arif Hikmet Paşa, Ermeni Aram Efendi, Draç Mebusu Arnavut Esad Toptani Paşa ve Selanik Mebusu Yahudi Emanuel Karasu darbeci numunelerden birkaçıdır.
Darbeci generallerin ilk cürümlerinden biri de İttihatçı generallerin silâhşörü Yakup Cemil’in Harbiye Nazırı Nazım Paşa’yı öldürdüğü 23 Ocak 1913 Bab-ı âli Baskını’dır.
“BU ÜLKEDE GENERALLER DE YARGILANACAK”
Bu denli şedit bir darbe geleneğine sahip generaller yargılanabilir mi suali millî vicdan sahibi herkesin içinde ukde olan bir sualdi. Rabbim, İsmail Göktürk dostumu yalancı çıkarmadı. Yıllar önce demişti: “Göreceksin, bu ülkede generaller de yargılanacak…”
Nihayet o kutlu gün geldi. “Generaller tanrı-devlettir; yargılanmaktan masundur ve Cumhuriyet Devleti’nin bizatihi kendisidirler” düşüncesi “kartondan siteler gibi yıkıldı.” Darbeci generallerin yekûnu mahkûm oldu, zorba saltanatlarına son verildi ve imtiyazlarını kaybettiler. Şimdilik oligarşik bir askerî sınıfın vesâyet devri kapandı.
Eskiden olduğu gibi omuzlarındaki zorba yıldızlar parlamıyor. Kanun adamları söküyorlar zulme batmış apoletlerini. Yüzlerine okunuyor vesâyet rejimlerine son verildiği hükmü.
Kim inanırdı, Rabbiyesirsiz yüzleriyle mahkemeye götürüleceklerine ve vesayetçi general cumhuriyetinin sonunun geleceğine? Çünkü inkıraz geldi generallere.
------------------------------------------------------------
TÜRKİYE’NİN MESELELERİ “KARARGÂH ANADOLU” dergisinde
Sahipliğini Haki Demir’in yaptığı Karargâh Anadolu dergisi Temmuz-Ağustos 2017/ 5.sayısını okuyoruz. “Huruç Harekâtı” dosyasıyla çıkan dergi Türkiye’nin ve ümmetin Batı karşısındaki iki asırlık meseleleri ve çözüm yollarıyla dolu yazılarla okuyucu bilgilendiriyor. Dahası var;
“Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmek üzere K. Maraş Cumhuriyet Başsavcılığına K. Maraş. Müşteki: Avukat Haki Demir, Ergenekon İşhanı, kat: 1 No: 4 K. Maraş. Şüpheli: Kemal Kılıçdaroğlu, CHP MYYK üyeleri, CHP Parti Meclisi. CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ile CHP MKYK ve PM (parti meclisi) üyeleri hakkında soruşturma yapılmasını ve dava açılmasını, yapılacak yargılama neticesinde mezkur suçlardan tecziyelerini şikayet ve ihbar ediyorum. Müşteki avukat Haki Demir”
Diye biten 37 sayfalık suç duyurusu metni Karargâh Anadolu dergisinde yayınlamış. Millete karşı suç işleyen CHP ve genel başkanının dikkat etmediğimiz nice anayasal suçlarını bilmek için okunması gereken bir şikayet dilekçesi bu.
Derginin mündericatı ise şöyle:
Huruç harekâtının destanını yazmak / İbrahim Sancak
Huruç harekâtının mefkûresi / Haki Demir
Huruç harekâtının itikadi cephesi / Prof. Dr. Veysel Aslantaş
Taarruz cephemiz; Necip Fazıl / Ramazan Kartal
Huruç harekâtının stratejisi / Nurettin Saraylı
Huruç harekâtının istihbarat cephesi / Ahmet Selçuki
Batı çökerken medeniyet hamlesi / Ünal Yılmaz
Türkiye’nin huruç hareketi / A. Bülent Civan
Huruç harekâtının hükümet dışı kuruluşlar cephesi / İktibas
Huruç harekâtının Şii cephesi / Yavuz Selim Silahtar
Huruç harekatının batı cephesi / Hamza Kahraman
Taarruz cephemiz Cemil Meriç / Mustafa Karaşahin
Huruç harekâtında İslam dünyası / Ömer Faruk Sancaktar
Meşru isyan hakkının kirletilmesi / Hasan Hüseyin Tunç
Batının medeniyet(!) ihracı / Ebubekir Sıddık Karataş
Karargâh için stratejik müessese, Akl-ı Selim Mektebi / Mehmet Emin Konyalı
CHP yöneticilerinin savcılığa şikayet dilekçesi / Haki Demir