15 Temmuz, Millî Mücadele ruhuyla bombalara karşı bayraklarla sokakları tutan, iman dolu göğsüyle tanklara karşı duran Müslüman Türk milletinin, gözü dönmüş darbeci generalleri mağlûp edişidir. Tarih bu şanlı müdafaayı böyle yazacak.
15 Temmuz, Türk Ülkesi’ni içeriden ve dışarıdan ele geçirmeye kalkışan hainlere karşı, “Öz yurdumda garip, öz vatanımda parya olmayacağım” nârâsının atıldığı gündü.
MİLLET ÇOCUKLARI: “BİZİ EZİP GEÇMEDEN DARBE YAPAMAZSINIZ”
Zaman, omuz omuza verme zamanıydı. Necip Türk milleti direniş ve diriliş ruhunu gösterdi o gece. Meydanlara akın eden millet çocukları tankların önüne yattılar, “Bizi ezip geçmeden bu ülkede darbe yapamazsınız” dediler.
Elinde kürek sapı olan dedelerden teyzelere, delikanlılardan yaşlılara her kesimden insan vatan-ı İslâmiyye şuuru ile meydanları tuttular,vatan aşkıyla hilâl ordusu oldular. Dillerinde “Allahüekber” nidaları…
İstiklâl Harbi’nde sonra vatan müdafaasında böylesine bir millî coşku görülmedi. Milleti millet yapan bu millî ruh 15 Temmuz’da darbecilere karşı “toplu vuran yürek”, kurşunlara siper oldu, can verdi. Ezanlarla, salâlarla cihad etti.
GÖKLERDEN GELEN ULVÎ NAĞMELER EŞLİĞİNDE CİHAD ETTİLER
Minarelerden salâlar ve ezanlar, ardından İstiklâl Marşı okunuyordu: “Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak…” Göklerden gelen ulvî nağmelerle coşan millet çocukları Çanakkale Harbi’nde olduğu gibi bir dakika sonra öleceğini bilerek mermilere, tanklara, bombalara karşı yürüdü… Ah, o millet, ne asil bir millet! Onlara bin yıldır İslâm’ın hâdimi ve bayraktarı Türkler denir…
Dedem Korkut asırlar evvel demişti: 'Kahpe içerden olunca, kapı kilit tutmaz oğul!...” Yedi kollu ihânet örgütü kapı ve kilidi kırıp harim-i ismetimize duhûl etmeye ramak kalmıştı. Fakat hesap edemedikleri bir şey vardı. Ümmetin en şanlısı olan Türk milletinin cesaret ve yiğitliği...
15 Temmuz bu kanlı ihânete karşı millet çocuklarının diyar-ı küffarın bütün şer odaklarına ve içerideki hempalarına karşı yürek yüreğe verdiği ikinci Sakarya Meydan Savaşıydı.