ÜLKE TABANINDA TARIMLA İLGİLİ NE TÜR PROBLEMLERLE KARŞILAŞIYORUZ, NELER SÖYLEMEK İSTERSİNİZ?

Türkiye'de tarım konusunda en büyük sorunumuz çatısını oluşturan tarım politikaları konusuyla yaşanan ve peşi sıra gelen noksanlıklardır. Düzenli bir Tarım Bakanlık sistemimiz maalesef yok. Bakanlık sistemimizde elbet çalışmalar yapılıyor, öneriler alınıyor, şikâyetler belirtiliyor. Tarım Bakanlığının alt elemanları tarıma ne kadar hâkim insanlar, ne kadar tarımla alakalı sorunları dinliyorlar ya da mühendislikte anladığımız eğer sorun çözmekse ne kadar mühendisler, gereken görevlendirmeler yapılıyor mu, gereken kaynakları yerinde kullanıyorlar mı bunları çok merak ediyoruz. Eğer bunlarda sorun varsa zaten en çatıdan aşağılara kadar sorunlar müteselsil bir şekilde geliyor. Bizler tabanda çiftçi ve zirai bayii pozisyonundayız, tarım il müdürlüğünde memur pozisyonundayız. Biz çiftçiden çok fazla şikâyet duyuyoruz yaşadıkları hadiselerle alakalı olarak. Maddi sıkıntılarla, piyasada ki pahalılıkla, öz kaynakların doğru kullanılmasıyla alakalı sorunlar yaşıyorlar. Kimimizin meyve bahçesi kimimizin tarla mahsullerinden oluşan bitki grupları var. Kendi öz sermayeleri ile ancak bunları bir araya getirebiliyorlar. Bunların nasıl kullanılacağı ile alakalı eğitimleri yok maalesef. Evet, kurslar açılıyor lakin sayılı insana hitap ediliyor. Kimi zaman mühendislerin yaşadığı sosyal sorunlar meydana geldi. Biz şuan köylere özel sektör olarak şehirlerden ulaşmaya çalışıyoruz. Ama devletin hâlihazırda taşrada hizmet vermek zorunda olduğu işsiz diye nitelendirdiğimiz ziraat mühendisleri var. Gönüllüler ama görevlendirilemiyorlar. Doğru çözüm odaklı projeler gerçekleştirilemiyor. Şuan desteklemeler ve tarımın desteklediği çiftçi grupları var. Bazen çiftçiler iş fikriyle geliyorlar ve devletten destek alabilir miyiz diyerek bize danışıyorlar. Yetkili kamu kuruluşları prosedürde ellerinden geleni yapıyor gibi gözüküyorlar ama detaya indiğimiz zaman bölgesel faydalanma projeleri olmamasına varıyoruz. Doğru düzgün üretim olmamasına rağmen bir paketleme projesi var. Öncelikle üretim sorunlarını ortadan kaldırmamız, sorunları alttan başlayarak düzeltmemiz gerekirken yukarılarda konu başlıkları buluyoruz. Şuan seracılara destek veriliyor ama sundukları kriterlerde vergi mükelleflerinin başvuruları kabul ediliyor. Birçok çiftçinin vergi mükellefiyeti yok, işletme sahibi ya da özel şirket değiller. Çiftçiler, kırsal alanda yaşayan bireyler. Ama yapılan projelerde bir başlık altında sadece vergi mükellefi olanlara çağrı yapılıyor gerçek çiftçilerin ister istemez hemen hemen hiç biri faydalanamıyor

ÇİFTÇİYE YAPILAN DESTEKLERLE İLGİLİ NELER SÖYLEMEK İSTERSİNİZ?

Tarıma yapılan desteklerde doğru başlıklar toparlanamıyor, doğru maddeler yok. Çiftçi başvuru yapıyor ve devletin kurumlarında proje hazırlamakla görevlendirdiği memurlar var. Yasal hükümler gereği her birimde proje hazırlamak üzere görevlendirilmiş bireyler var ama layıkıyla görevini yapan yok. Dolayısıyla doğru görevlendirmelerin olmaması ortaya çıkıyor. Bugün devlet bünyesinde maaş alıp grevlerini yapmayan insanlar var. Görevlerini yapmamaları dolayısıyla özel sektöründe tıkanmasına yol açıyor. Bizim en büyük sıkıntılarımız bunlar. Bu durumlarında bir türlü hiyerarşik düzenin sağlanamamasıyla alakalı olduğunu düşünüyorum. Sektörde faaliyet gösteren 30 adet bayii var ve sahada sadece ben görev yapıyorum anca yetiyorum. Sektörde ki arkadaşlara neden sahaya çıkmıyorsun diye sorduğumuzda değmiyor cevabını alıyoruz. Aslında yetersiz bilgiden dolayı bunların kendini saklamasından kaynaklı bir durum

 TARIMIN DAHA İLERİYE TAŞINMASI İÇİN NELER YAPILMALI?

Tarımın daha ileri evrelere getirilmesi adına ilk olarak eğitimle başlayacağız. Hepimiz okuduk bir takım teknik eğitimler aldık. Şuan eğitim alan bir takım arkadaşlar hiç bir teknik eğitim almadan mezun oluyor ve özel sektörde gönüllü olarak eğitimlerini tamamlamak adına bir nev’i stajlarını yapıyorlar. Üniversitelerden yereli eğitimi alamamamızdan dolayı çiftçilerde bilgisiz mühendislerle karşı karşıya kalıyorlar. Dolayısıyla çiftçiyle mühendis arasında bir güven problemi var. Çiftçi, mühendisin verdiği bilgilere güvenmiyor. Çiftçi her zaman ben atadan gördüğümü yaparım der. Teknoloji gelişiyor bu yadsınamaz ama bunun aktarılması sorunu eğitim çalışmaları olmamasından kaynaklanıyor.