Kahramanmaraş, sıcakkanlı insanları, leziz mutfağı ve özgün deyimleriyle meşhur bir şehir. Bu deyimler, şehrin kültürel zenginliğini yansıtmanın yanı sıra, günlük yaşamda da yaygın olarak kullanılır. İşte Kahramanmaraş'ın kendine has deyimleri ve anlamları:

"BAĞLAMA"

Kahramanmaraşlılar arasındaki güçlü bağı ifade eder. Yardımlaşma ve dayanışmanın bir sembolüdür. İki kişi arasındaki güçlü ilişkiyi temsil eder.

"YÜREK YEMİŞ"

Cesaretli ve kararlı bir kişiyi tanımlar. Zorluklarla başa çıkmakta ustalığı ve güçlülüğü ifade eder.

İŞTE KAHRAMANMARAŞ'TA YAYGIN OLARAK KULLANILAN BAZI DEYİMLER:

"Abayı Yakmak" : Aşık olmak.

"Aç Kabadayı Gömleksiz Kibar Efendi" : Düştüğü yoksulluğa aldırmayıp asaletini sürdürmeye çalışan kişi.

"Baldırı Cıplak" : Fakir, mal varlığı olmayan.

"Duluğu Güzel" : Fiziksel açıdan güzel olan ama maddi durumu kötü olan kişi.

"Eski Köye Yeni Âdet Getirmek" : Olmayan bir şeyi alışkanlık edinmek.

"Guru Guru Kadanı Alim, Tahır Tahır Yoluna Ölim" : Kuru kuru tartışırım, sert sert ölümüne kadar mücadele ederim.

"Kızı Kızan Olmak" : Sinirlenmek.

"Palazı Çıkmak" : Yorgun düşmek, yere serilmek.

"Su Dökmek" : Küçük tuvalet ihtiyacını gidermek.

"Sıcacık" : Sıcakkanlı ve misafirperver anlamında kullanılır.

Bu deyimler, Kahramanmaraş'ın zengin kültürel dokusunu yansıtırken, aynı zamanda şehirdeki insanların karakterini ve dayanışmasını da ortaya koyar. Bu güzel deyimler, Kahramanmaraş'ın benzersiz kimliğini ve mirasını yansıtmakta önemli bir rol oynar.